una cucina: ΤΗΓΑΝΙ

una cucina

Καλωσορίσατε στην κουζίνα μας!!
Εδώ, οι μυρωδιές, τα αρώματα, οι δοκιμές, οι εικόνες, οι προσδοκίες, ανταμώνουν αρμονικά και μας οδηγούν σε παράδεισο γευστικών ηδονών!
Δείτε και μόνοι σας ;)

food n' eros
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΗΓΑΝΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΗΓΑΝΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Από τη maria mas.
Εκεί που χάζευα στο διαδίκτυο εχθές....τσουπ (!) σκάει μπροστά μου μια φωτογραφία με λουκουμάδες. 
Πάνω που σκεφτόμουν τι να φτιάξω σήμερα... 
Διαβάζω τα υλικά...τα είχα όλα. Διαβάζω την εκτέλεση....ευκολάκι. Διαβάζω και τα σχόλια παρακάτω... ενθαρρυντικά. Ε, δεν ήθελα και πολύ. Ανασκουμπώθηκα και ιδού! 
Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Πολύ αφράτα, μυρωδάτα και πεντανόστιμα. Μερικά τα έκανα γεμιστά με μερέντα. 
Αποθέωση! 

ΥΛΙΚΑ

3 κπ τσ αλεύρι γοχ
1 κπ τσ γάλα χλιαρό 
1/2 κπ τσ ζάχαρη
1/2 κτ τσ αλάτι
1 φακελάκι μαγιά
1 βανίλια

σπορέλαιο για τηγάνισμα
ζάχαρη με κανέλα για πασπάλισμα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε μια λεκανίτσα ρίχνουμε όλα τα στέρεα υλικά. Προσθέτουμε σιγά σιγά το γάλα και ανακατεύουμε μέχρι να έχουμε ένα ζυμάρι που να μην κολλάει στα χέρια. Σκεπάζουμε και αφήνουμε σε ζεστό μέρος για 1 ώρα τουλάχιστον ώσπου να φουσκώσει.

Πλάθουμε "κορδόνια" σε μέγεθος μεγάλου αντίχειρα και ενώνουμε τις άκρες τους. Τα αραδιάζουμε πάνω σε λαδόκολλα και τα αφήνουμε για 30' να φουσκώσουν ξανά.

Τηγανίζουμε σε ζεστό σπορέλαιο μέχρι να ροδίσουν και από τις δυο πλευρές. Σε ένα μπολάκι ανακατεύουμε ζάχαρη με κανέλα και βουτάμε τον κάθε λουκουμά μέχρι να καλυφθεί καλά.

Τρώγονται ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ ζεστοί και λαχταριστοί..

Καλή επιτυχία και φιλιά πολλά..!

* Η πρωτότυπη συνταγή ήταν από το blog "συνταγές της παρέας". 
Φυσικά έβαλα το χεράκι μου και άλλαξα κάποια πραγματάκια :)
Photobucket


Καλημέρα και καλή σχολική χρονιά σε όλα τα ελληνόπουλα, μικρά και μεγάλα!!

Για σήμερα κερνάμε ένα ορεκτικό μούρλια! Είναι εύκολο και τρομερά νόστιμο. Πες Γιώργοοοοο.....:-)
Ο μικρός μου σεφ τα ξεκατίνιασε παρέα με την καινούργια του φιλενάδα / γειτόνισσα!! Βλέπετε οι 'κριτές' μου πολλαπλασιάστηκαν και είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό! Έχω τον μικρό μου σεφ βεβαίως βεβαίως, την φίλη του, τους γονείς της, τα 2 αδέλφια της, την γιαγιά και τον παππού της και τα ξαδέλφια της. Όλοι τους καταπληκτικοί άνθρωποι και μοναδικοί γείτονες! Δεν έχω καλύτερο λοιπόν από το να τους κερνάω ότι σκαρφίζομαι στην κουζίνα μου...:-)
Πάμε να τα ετοιμάσουμε λοιπόν.

ΥΛΙΚΑ ( για 20τμχ περίπου)
2 μεγάλες φλάσκες μελιτζάνες
1 κρεμμύδι τριμμένο στο χοντρό του τρίφτη
4 φέτες μπαγιάτικο ψωμί τριμμένο στο multi 
200 gr τριμμένη γραβιέρα πικάντικη
2 αυγά χτυπημένα
μια χούφτα φρέσκο δυόσμο ψιλοκομμένο
αλάτι- πιπέρι
1/2 κτ. γλ. κάρυ
1/2 κτ. γλ. σκόρδο σκόνη
ελαιόλαδο ( η σπορέλαιο αν θες) για το τηγάνισμα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Καθαρίζουμε το πάνω και το κάτω μέρος απο τις μελιτζάνες. Με το εργαλείο που καθαρίζουμε τις πατάτες, κόβουμε λωρίδες απο την φλούδα τους. Όχι ολόκληρη. Τις κάνουμε ριγέ!

Κόβουμε τις μελιτζάνες σε καρεδάκια και τις ζεματάμε σε βραστό νερό για 5', μέχρι να μαλακώσουν αλλά ΟΧΙ να λιώσουν. 

Σουρώνουμε καλά και αφήνουμε στην άκρη να κρυώσουν λιγάκι. Ρίχνουμε στο μπολ όλα τα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύουμε καλά. Πλάθουμε με τα χέρια μας σε σχήμα σουτζουκιού και τηγανίζουμε σε ζεστό λάδι μέχρι να χρυσίσουν και από τις 2 μεριές. 
Τα μπουρεκάκια μας είναι έτοιμα και έχουμε ήδη "σπάσει" την μύτη ολόκληρου του οικοδομικού τετραγώνου <:-)

Φιλιά και καλή μέρα σε όλους!!



Gözleme είναι μια πολύ γευστική παραδοσιακή τουρκική χειροποίητη πίτα. Το ζυμάρι ανοίγεται σε πολύ λεπτό φύλλο, γεμίζεται με διάφορα απλά υλικά και ψήνεται (παραδοσιακά), πάνω σε SAC. 
SAJ ή SAC, είναι ένα θολωτό μεταλικό σκεύος, που χρησιμοποιείται για να ψήνουν ψωμί. Τοποθετείται πάνω στη φωτιά, και η ζύμη ψήνεται πάνω σ’ αυτό.
Το όνομα προέρχεται από την τουρκική λέξη Goz που σημαίνει μάτι. Αυτό εξηγείται από το γεγονός, ότι κατά τη διάρκεια του ψησίματος, η ζύμη πετάει «μάτια» (φουσκάλες) ξεροψημένα.
Ανάλογα με τη γέμιση ο Gözleme μπορεί να είναι:
ispanakli = με σπανάκι
karisik = ανάμεικτος με «απ’ όλα»
kasar peynirli = με κασέρι ή άλλο τυρί κίτρινο από γάλα αγελαδινό
katmer = σκέτο
kiymali = με αρνίσιο κιμά
patatesli = με πουρέ πατάτας
peynirli = με τυρί φέτα
«Ακούστε» και την άποψη του Αγγελή:



......ή αλλιώς πίτα Καισαρείας.


Να κάνουμε και κάτι αλμυρό έτσι για αλλαγή!:-)))






Zucchini flowers stuffed with parmesan

Είχα πάει πριν 10 μέρες στη Σάμο και επιστρέφοντας είπα να φτιάξω ένα αγαπημένο μεζεδάκι που όπως και να το συνοδέψεις παραμένει μια γαστριμαργική εμπειρία.

Το παράξενο της υπόθεσης είναι ότι τα κολοκύθολουλουδα δεν τα κουβάλησα από τη Σάμο αλλά τα βρήκα σε λαϊκή στο κέντρο του Βερολίνου!




Κεφτές (και δε φταις!!!) Παραλλαγές, να φαν' κι οι κότες!! Στο μέγεθος, στα υλικά αλλά κυρίως στα μυρωδικά. Με ούζο, με σκόρδο, με κύμινο, με πορτοκάλι...
Εδώ έχω βάλει κιμά ανάμεικτο και δυόσμο!!
Έχουν υπέροχη γεύση!! Τρώγονται ζεστά ή κρύα. Έχουν κλασσική υφή, δηλαδή "κρεατένια" και σε κάθε μπουκιά γεμίζει το στόμα αρώματα και νοστιμιά!! Απαραίτητο εφόδιο κάποτε στις σχολικές εκδρομές ή όταν αποφασίζαμε να περάσουμε το Αιγαίο. Ξεκούμπωναν οι καστανιές (χάλκινα σκεύη μεταφοράς φαγητού likeTupperware:)) γεμίζαμε τη χούφτα, παίρναμε κι ένα κομμάτι ψωμί στο άλλο χέρι και βγάζαμε το ταξίδι. Όσο τους σκέφτομαι, άλλο τόσο τους λιγουρεύομαι.
Πάμε να τους φτιάξουμε λοιπόν...




Η σημερινή ανάρτηση έχει μεγάλη εισαγωγή, γι αυτό όποιος βαριέται να διαβάσει, ας το δηλώσει από τώρα κι ας μπει αμέσως στο «ψητό» (εδώ … στο τηγανιτό!!)
Είχα ξεκινήσει τον περασμένο μήνα να κάνω ένα αφιέρωμα στη ζύμη και τα προϊόντα της. Με τις δυσάρεστες καταστάσεις που βίωσα, πήγε λίγο πίσω το project (sic!!) αλλά νομίζω ότι τώρα είναι μια καλή στιγμή, να το ξαναπιάσω από εκεί που το άφησα.
Στο χωριό μου, τα Κουμέικα της Σάμου, ο κόσμος παλιότερα ασχολιόταν κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τη θάλασσα. Τα επαγγέλματα αυτά, απαιτούσαν πολύωρη και μακρόχρονη απουσία από το σπίτι. Στις διατροφικές τους καθημερινές ανάγκες και συνήθειες, το ζυμάρι σε όλες του τις μορφές έπαιζε κυρίαρχο ρόλο. Τεράστια καρβέλια, σκάφες παξιμάδια, πίτες κυρίως με χορταρικά ή κολοκύθα, αλλά και … τηγανίτες!!
Από το ζυμάρι που έφτιαχναν το ψωμί, ένα μέρος του, έπαιρνε το δρόμο για τον πλάστη και το τηγάνι. Οι τηγανίτες ή «ντγανίτις» (από το τηγάνι -> ντγανν) στρογγυλές και μεγάλες, με λίγο τριμμένο τουλουμοτύρι, μυζήθρα ή ντόπιο στραγγιστό έδιναν λύση στην πείνα και την κούραση της ημέρας μακριά από το σπίτι.



Μια ιστορία που έχει μείνει από παλιά και έχει να κάνει με το πλήθος και το μέγεθος της τηγανίτας, είναι η παρακάτω :
Κάποια γυναίκα στο χωριό, είχε πάρει για εργάτη στα χτήματά της τον Τραπάνα, ένα γεροδεμένο, μεγαλόσωμο άνδρα. Το φαγητό της ημέρας ήταν βέβαια οι τηγανίτες. 
Όταν επέστρεψαν αργά το απόγευμα στο χωριό, βγήκε η γυναίκα στη γειτονιά κι έβγαλε «βρώμα»: «Μαρέ, δε θα του πστέψτει, ου Τραπάνας σήμιρα στου χουράφ, έφαϊ 40 ντγανίτις». (Όποιος θέλει μετάφραση να μου πει)
Το βράδυ όταν πήγε ο Τραπάνας στο καφενείο, όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω του. Είχε μαθευτεί το νέο. Κάθεται τότε στην καρέκλα του, παραγγέλνει στον καφετζή μια σούμα και βγάζει από την τσέπη του σακακιού του μια μικρή τηγανίτα από τις μεσημεριανές, με διάμετρο 5-6 εκατοστά!! 

«Ιδού κι του δείγμα» τους λέει κι έγινε απίστευτος χαμός από τα γέλια!! Τις είχε κάνει πολύ μικρές για να φτουρήσουν η πονηρή! Πού να τολμήσει να ξαναμιλήσει η κυρά!!!


Στους καιρούς που ακολούθησαν περιορίστηκε λίγο ο ρόλος τους ,αφού οι νοικοκυρές λιγόστεψαν τα ζυμώματα, αλλά ποτέ δεν έχασαν τη θέση τους στο τραπέζι, αφού πάντα υπήρχαν και υπάρχουν φανατικοί υποστηρικτές τους (like me)!!!
Είχα βάλει παλιότερα μια ανάρτηση στο Μπάλο και το Greekmasa, με τίτλο «Τηγανίτες της παπαδιάς», τηγανίτες δηλαδή, που έφτιαχνε και φτιάχνει η μάνα μου, με συνταγή της γειτόνισσας της, της παπαδιάς. Αυτή τη συνταγή δοκίμασα και πρόσφατα, ελαφρά τροποποιημένη!
Προκαταβολικά δηλώνω ότι η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο φίλο μου το Γιάννη που γνωρίζω ότι τις λατρεύει, με την ευχή να βρει κάποτε τη γεύση που του άφηναν οι τηγανίτες της γιαγιάς του!


Σας κούρασα;; Βουρ για ντγανίτις !!!


ΥΛΙΚΑ
½ κιλό ΑΛΕΥΡΙ (έβαλα μισό-μισό ντόπιο (σαμιώτικο) από το μύλο, με αλεύρι γοχ)
1 κτγ baking powder
1 κ.τ.σ. βούτυρο
1 κτσ extra virgin ελαιόλαδο ΕΛΙΑ ΜΑΡΚΟΥ
1 κ.τ.σ. σούμα (ρακή)
1 ΑΥΓΟ
1 κοφτό κ.τ.γ. ΑΛΑΤΙ
ΣΟΔΑ στη μύτη του κουταλιού
1 κ.τ.γ. μέλι
100 ml ΓΑΛΑ
νεράκι

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Έβαλα σε μια λεκάνη το αλεύρι κοσκινισμένο με το baking powder . Έκοψα σε κομματάκια το παγωμένο βούτυρο το έριξα στη λεκάνη με το αλεύρι και τα έτριψα με τα δάχτυλα. Πρόσθεσα τα υπόλοιπα 6 υλικά στη σειρά (ελαιόλαδο, σούμα, αυγό, αλάτι, σόδα, μέλι) και συνέχισα ανακατεύοντας το μείγμα με το χέρι.
Πρόσθεσα σταδιακά το ΓΑΛΑ και στη συνέχεια το ΝΕΡΟ. 
Η ζύμη έγινε εύπλαστη, χωρίς να κολλάει.
Τη σκέπασα με μια πετσέτα και την άφησα στην άκρη για 20 λεπτά.
Στη συνέχεια τη χώρισα σε 4 μέρη.
Πήρα ένα από αυτά, το έπλασα μπαστούνι και το χώρισα σε 10 κομμάτια.
Τα αλεύρωσα ελαφρά με ΝΙΣΕΣΤΕ και τα έπλασα σε στρογγυλές πιτούλες.

Τις σκέπασα με πετσέτες για να μη ξεραθούν.
Όταν τελείωσα με όλο το ζυμάρι, έβαλα ελαιόλαδο στο τηγάνι και το άφησα να κάψει.
Χαμήλωσα στο μάτι στο 5 - 6 (κλίμακα 0-9) και τις τηγάνισα μέχρι να ροδίσουν ελαφρά.
Τις άπλωσα σε δίσκο πάνω σε απορροφητικό χαρτί.

Έτριψα στη συνέχεια ξερή μυζήθρα Κρήτης και γραβιέρα Παραμυθιάς, για να έχουμε επιλογές στη γεύση.

Τις φόρτωσα τυρί και ντοματίνια πεντανόστιμα που βρίσκω στη Λαϊκή του Σαββάτου, γέμισα την καράφα με ένα εξαιρετικό Ροδίτη που ανακάλυψα πρόσφατα στη γειτονιά μου και έδωσα τα ρέστα μου!!!!


Α!! ξέχασα να αναφέρω ότι έστειλα και μερικές τηγανίτες (σε φωτογραφίες) «δώρο» στο Γιάννη, να τις μυρίσει.
Τις αληθινές θα τις φτιάξουμε παρέα το καλοκαίρι στο χωριό!!


"Ιδού και το δείγμα"!! :))