una cucina: ΟΣΠΡΙΑ

una cucina

Καλωσορίσατε στην κουζίνα μας!!
Εδώ, οι μυρωδιές, τα αρώματα, οι δοκιμές, οι εικόνες, οι προσδοκίες, ανταμώνουν αρμονικά και μας οδηγούν σε παράδεισο γευστικών ηδονών!
Δείτε και μόνοι σας ;)

food n' eros
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΣΠΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΣΠΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Μέχρι πρόσφατα τα φασόλια χάντρες δεν υπήρχαν στο μαγειρικό και γευστικό μου ορίζοντα. Τα έβλεπα στους πάγκους της λαϊκής αλλά δεν τους έδινα πολύ σημασία, αφού δε μπορούσα να φανταστώ τη χρήση τους.
Τον περασμένο μήνα η πεθερά μου, μαγείρεψε και μου έστειλε ρεγάλο κοτόπουλο κοκκινιστό με χάντρες!!! Αυτό ήταν… «Έρωτας με την πρώτη ματιά»!!
Από το επόμενο Σάββατο και κάθε Σάββατο από αυτά που ακολούθησαν αγοράζω ένα κιλό από τους παραγωγούς, τα καθαρίζει το κορίτσι μου και μπαίνουν με το σακουλάκι τους στον καταψύκτη.  
Η πρώτη εφαρμογή έγινε την περασμένη Κυριακή, με χοιρινό μπούτι κομμένο σε μικρά κομμάτια.
Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε μετά το γεύμα, γι αυτό και η ποσότητα στο πιάτο είναι τύπου … gourmet!!! Τόσο απόμεινε :-))  
ΥΛΙΚΑ
1 κιλό φασόλια χάντρες (~ ½  κιλό καθαρά)
3 κτΣ ελαιόλαδο
700 γραμμ. Χοιρινό μπούτι τεμαχισμένο 
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο 
1 πιπεριά κόκκινη σε λωρίδες
½  κτγ σκόρδο σε σκόνη
150 ml κρασί cabernet (Αμπελώνες Σάρακα)
1 κύβο λαχανικών
Λίγο μαϊντανό ψιλοκομμένο
½ κτγ μείγμα μπαχαρικών «για φασολάδα»
Σάλτσα ντομάτας
4 ντοματίνια (pomodori )
2 κτγ πελτέ ντομάτας
½ κτγ σκόρδο σε σκόνη
1 κτγ ζάχαρη
Αλάτι
Πιπέρι
1 τσιμπιά ρίγανη τριμμένη

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Βάζουμε σε μέτρια κατσαρόλα νερό μέχρι τη μέση και μόλις πάρει βράση, ρίχνουμε τις χάντρες με λίγο αλάτι. Αφήνουμε να βράσουν για 20 λεπτά της ώρας και  τα στραγγίζουμε σε ένα μπολ.
Βάζουμε τα υλικά της σάλτσας στο μπλέντερ και το βάζουμε σε λειτουργία μέχρι να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Σε μεγάλη κατσαρόλα  ρίχνουμε το ελαιόλαδο τόσο όσο να καλύψει τον πάτο της και μόλις ζεσταθεί καλά τσιγαρίζουμε το κρέας. Το γυρνάμε σε σχετικά δυνατή φωτιά (6-7 από 9) για περίπου 7 λεπτά και μόλις πάρει χρώμα, προσθέτουμε κρεμμύδι πιπεριά και σκόρδο. 
Τα γυρνάμε για 1-2 λεπτά και σβήνουμε με το υπέροχο κρασί.
Στα 3 λεπτά επάνω ρίχνουμε στην κατσαρόλα τη σάλτσα που έχουμε ετοιμάσει και 150 ml νερό.
Αφήνουμε το κρέας να βράσει για 40 λεπτά της ώρας και προσθέτουμε τα φασόλια, τον κύβο λαχανικών, τον ψιλοκομμένο μαϊντανό κι άλλο τόσο νεράκι (150 ml).
Σ’ αυτή τη φάση δοκίμασα λίγο τη σάλτσα. Διαπίστωσα ότι ήταν σχεδόν έτοιμη, αλλά κάτι έλειπε ακόμα από το να είναι «μαγική»… Κι ενώ ήμουν έτοιμος να προσθέσω πάπρικα γλυκιά και λίγη καυτερή, τι θυμήθηκα;;; 
Από το ταξίδι  στην Πόλη πέρυσι το καλοκαίρι κι από τη βόλτα στην Αγορά Μπαχαρικών ή Αιγυπτιακή Αγορά (Mısır Çarşısı), είχε μείνει ακόμα ανέπαφη η αεροστεγής συσκευασία με το μείγμα μπαχαρικών για  φασολάδα (καθώς κι ένα άλλο για κεφτέδες). 
Χωρίς να χάσω χρόνο το άνοιξα και έβαλα στο φαγητό ½ κουταλάκι του γλυκού. 
Ευτυχώς θυμήθηκα ότι η γυναίκα του Γιάννη που μου είχε πει ότι το μείγμα είναι «πύραυλος» και θέλει ρέγουλα…
Αυτό ήταν η γεύση εκτοξεύτηκε!!!!!!!!!!!

Αφήνουμε το φαγητό να βράσει για 1 ώρα, να χυλώσουν ελαφρά τα φασόλια και να δέσει η σάλτσα.
Σερβίρουμε χορταστικές μερίδες και απολαμβάνουμε (ότι μείνει πάει στο studio για φωτογράφιση!!!).
Δοκιμάσαμε ένα υπέροχο ροζέ (Malvasia & Cabernet) που συνόδεψε ιδανικά το φανταστικό αυτό πιάτο.

Το φαγητό αυτό φτιάχνεται με κάθε είδους κρέας (κοτόπουλο, μοσχάρι, αρνί κλπ) και δίνει πάντα ιδιαίτερα πιάτα.



Άλλη συνταγή είχα προγραμματίσει να ανεβάσω, αλλά ένα σχόλιο του καλού μου φίλου, του Γιώργη του Σκαπέτη στο ΦΒ μου άλλαξε τα σχέδια.
Έγραψε για το «ταπεινό» σπανακόρυζο της Μαρίας: «Έτσι... να "οξειδωθούμε στην νοτιά των ανθρώπων", να ξαναβρούμε τις πραγματικές μας αξίες κι όχι την "πλαστικούρα" της δήθεν ευμάρειας...»
Έτσι λοιπόν για να μην αλλάξω το κλίμα, πράγμα που δεν ήθελα στην ουσία κι εγώ, άφησα τα μαγειρεμένα στην άκρη κι άνοιξα λίγο το παράθυρο στις απλές παραδοσιακές και πανέμορφες συνταγές του τόπου μας.


Το φαγητό που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικό φαγητό των νησιών του Αιγαίου και σίγουρα της Κύπρου. Η γιαγιά μου η Κατερινιώ, εξαιρετική μαγείρισσα, μαγείρευε συχνά όσπρια με ρύζι (φακές, ρεβίθια κλπ) και τους έδινε με την τέχνη της ονειρεμένη γεύση. Προσπαθώντας να της μοιάσω έστω στο «μικρό της δαχτυλάκι», μαζεύω πληροφορίες για το «πως» και το «γιατί» των συνταγών της κι ελπίζω να τα καταφέρω τελικά..

ΥΛΙΚΑ
200 gr ψιλές φακές
800 ml ζωμό λαχανικών (2 κύβους)
1 φύλλο δάφνης
200 gr ρύζι για πιλάφι
2 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα
50 ml ελαιόλαδο
πιπέρι
ξερός δυόσμος τριμμένος
χυμός λεμονιού

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Καθαρίζουμε και ξεπλένουμε τις φακές. Τις βάζουμε σε μέτρια κατσαρόλα και προσθέτουμε νερό, τόσο που να τις καλύπτει και 4 δάχτυλα παραπάνω. 
Βάζουμε την κατσαρόλα σε δυνατή φωτιά και τις αφήνουμε να πάρουν βράση.
Σε ένα μπρίκι βράζουμε 200 ml νερό και διαλύουμε 2 κύβους λαχανικών.
Προσθέτουμε άλλα 600 ml νερό κι έτσι έχουμε το ζωμό που μας χρειάζεται για το φαγητό.
Οι φακές εντωμεταξύ έχουν πάρει τη βράση τους και τις σουρώνουμε αφήνοντας να πέσει από τη βρύση αρκετό φρέσκο νερό για να ξεπλυθούν.
Τις βάζουμε ξανά στην κατσαρόλα μαζί με το ζωμό λαχανικών και 1 φύλλο δάφνη.
Μόλις πάρουν πάλι βράση, χαμηλώνουμε τη φωτιά, και τις αφήνουμε να βράσουν για περίπου 20 λεπτά. Αποσύρουμε τότε την κατσαρόλα από τη φωτιά.
Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι, ρίχνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα κρεμμυδάκια που έχουμε ψιλοκόψει , μέχρι να μαλακώσουν (2 -3 λεπτά). Προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύουμε να λαδωθεί όλο μέχρι να αρχίσει να αλλάζει χρώμα (άλλα 2-3 λεπτά).
Αποσύρουμε το τηγάνι από τη φωτιά και αδειάζουμε το περιεχόμενό του μέσα στην κατσαρόλα με τις φακές.
Προσθέτουμε το πιπέρι, σκεπάζουμε και αφήνουμε να «γίνει» σε χαμηλή φωτιά για 20 – 25 λεπτά, μέχρι να πιει το ζουμί του.
Τραβάμε στην άκρη την κατσαρόλα βγάζουμε το καπάκι και σκεπάζουμε με μια καθαρή πετσέτα για 5 – 10 λεπτά.
Σερβίρουμε τις μερίδες μας και πασπαλίζουμε με ξερό τριμμένο δυόσμο. Ραντίζουμε με μπόλικο λεμόνι.
Το φαγητό μας μπορεί να ήταν απλό και άκρως οικονομικό, αλλά δεν πήγε μόνο του.
Του έκαναν πολύ καλή παρέα ένα φρεσκοψημένο καρβέλι ελιόψωμο (προσεχώς) και μια πιατέλα ζεστά τραγανά τυροπιτάκια με τυρί κρέμα και άνηθο (προσεχώς), ενώ τα ποτήρια γέμισαν με έναν υπέροχο ροδίτη με καταγωγή από την ορεινή Κορινθία.

Κακούργα κρίση, θα σε φάμε ... λάχανο!!

Να φάμε και κανένα όσπριο! 
Πολύ στον μεζέ το'χουμε ρίξει τελευταία. 
Βέβαια και το συγκεκριμένο όσπριο το χει το μεζεδάκι του..αλλά το'χει μέσα!! 
Αμ τί νομίζατε? Απλές φακές θα τρώγαμε?? 
Αμ δε!





Μιλώντας στο τηλέφωνο με την θεία από την Κέρκυρα, πήρα την ιδέα για το σημερινό φαγητό. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα φτιάξει ποτέ γίγαντες με αυτό τον τρόπο αλλά μπορώ να πω ότι για ακόμα μια φορά είχε απόλυτο δίκιο.!!! Πιάτο νοστιμότατο και χορταστικό.








Τα όσπρια παρ’ ότι αποτελούσαν βασικό και αναντικατάστατο στοιχείο του καθημερινού σχεδόν διαιτολογίου των παιδικών μου χρόνων, τα «ανακάλυψα» σταδιακά και σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου.
Τη φασολάδα για παράδειγμα, την «ανακάλυψα» στην κατασκήνωση, καλοκαίρι του ’69 στον Αη Λιά, πάνω απ το Καρλόβασι. Μαγειρεμένη σε καζάνι στα ξύλα, σερβιρισμένη μεσημέρι – βράδυ κι εγώ να ζητάω κι άλλη μερίδα!!
Τα ρεβίθια – πιλάφι, σαν επίσημο φαγητό του τρύγου στο Καλάμι του Βαθιού, μαγειρεμένα εκπληκτικά από τη γιαγιά μου. 10ετία του 70.
Φάβα και μαυρομάτικα, στα χρόνια τα φοιτητικά, τα βράδια που «ξοδεύαμε» στα ταβερνεία των Εξαρχείων και στους δρόμους πίσω από τη Λ. Αλεξάνδρας.
Τα κουκιά μονάχα ξερά και χλωρά, έμειναν πίσω, ξεχασμένα στο τραπέζι του χωριού, τις βροχερές μέρες του Χειμώνα και τα ηλιόλουστα ανοιξιάτικα μεσημέρια, σπεσιαλιτέ από τη μάνα μου. Μου έχει μείνει ακόμα, μόνο η έκφραση (κι αν μπορέσετε να την προφέρετε φτύστε με) «ένα πνάκκ κκιά», που σημαίνει «ένα πιάτο κουκιά»
Όλα τα παραπάνω εκτός από τα «κκιά», αποτελούν μέρος και του σύγχρονου διαιτολογίου της κουζίνας μας. Εκπληκτικά μαγειρεμένα από τη Μαριώ μου σε όλες τους τις εκδοχές: Ρεβιθάδα στο πήλινο, φασολάδα χυλωμένη, γίγαντες στο φούρνο, φακές να θέλεις κι άλλες, μαυρομάτικα σαλάτα. Φάβα; Ε, να κάνω κι εγώ κάτι!!!