Καλωσορίσατε στην κουζίνα μας!!
Εδώ, οι μυρωδιές, τα αρώματα, οι δοκιμές, οι εικόνες, οι προσδοκίες, ανταμώνουν αρμονικά και μας οδηγούν σε παράδεισο γευστικών ηδονών!
Δείτε και μόνοι σας ;)
Η σημερινή ανάρτηση, είναι αφιερωμένη εξαιρετικά, στο Δημήτρη και στην Αχτίδα του! Έτσι σαν δώρο για τη χθεσινή του γιορτή, με τις ευχές μου για Υγεία και ευτυχία στη ζωή τους! Είχαν φτιάξει μαζί, ένα πολύ ιδιαίτερο και «νόστιμο» blog, πλουμισμένο από τις στιγμές που μοιράζονται σε ένα αγαπημένο χώρο του σπιτιού τους. Την κουζίνα τους. «Οι δυο μας στην...κουζίνα»! Ο χώρος που φιλοξένησε πολλές προσωπικές τους δημιουργίες, κάποια στιγμή έκλεισε (ελπίζω και εύχομαι, προσωρινά). Μια μέρα πριν κλείσει, πέρασα και «έκλεψα» μια συνταγή για κιμαδόπιτα. Την κιμαδόπιτα του Δημήτρη. Την έφτιαξα λίγες μέρες αργότερα. Σήμερα εδώ, την παρουσιάζω ξανά στην αυθεντική της έκδοση σε ότι αφορά τα λόγια, αλλά με τις δικές μου φωτογραφίες. Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα για ένα συστατικό που έμαθα ότι βάζει στη ζύμη για το φύλλο. Λεμόνι!! (το είδα αργότερα και σε μια συνταγή της γαστεροπλήξ) Μέχρι τότε για το ζυμάρι είχα χρησιμοποιήσει όλα τα διαφανή αλκοολούχα (τσίπουρο, βότκα κλπ) ή ξύδι. Η μέθοδος επίσης με το λιωμένο βούτυρο και τα πιάτα με τα φύλλα στο ψυγείο! (Διαβάστε παρακάτω) Το αποτέλεσμα με τη συνταγή του, ήταν καταπληκτικό!! Χρόνια σου πολλά Δημήτρη!!
Με το Φθινόπωρο στο 2ο σταθμό του (Οκτώβρης από χθες – καλό μας μήνα), την αγορά πλούσια ακόμα σε φρούτα όψιμα καλοκαιρινά, το μάτι πέφτει σε κάτι μήλα κατακόκκινα. Με καταγωγή την ορεινή Κορινθία, έχουν δώσει τα διαπιστευτήριά τους επανειλημμένως κατά το παρελθόν και έχουν αφήσει σε μένα τουλάχιστον τις καλύτερες εντυπώσεις. Είναι μυρωδάτα, τραγανά, γευστικά και χυμώδη. Αυτά λοιπόν θα διαλέξω, για να φτιάξω μια μηλόπιτα Φθινοπωρινή.
